Λογοτεχνία Α΄Λυκείου / Παραδοσιακή και μοντέρνα ποίηση/ Διαφορές

 

  












O  Κωστής Πέτρου Φωτιάδης Καβάφης, ο κατά κόσμον και λογοτεχνικό κοινό Κ.Π.Καβάφης, είναι αναμφίβολα μία από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες της ποίησής μας. Παρακάτω μπορούμε να διερευνήσουμε κάτω από ένα διαφορετικό πρίσμα την οπτικοακουστική λειτουργία των εικόνων στο ποιητικό κείμενο, μοντέρνο και παραδοσιακό. 

Κ. Π. Καβάφης,  Εν τω Μηνί Αθύρ

Με δυσκολία διαβάζω   στην πέτρα την αρχαία.
«Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ».   Ένα «Ψυ[χ]ήν» διακρίνω.
«Εν τω μη[νί] Aθύρ»        «Ο Λεύκιο[ς] ε[κοιμ]ήθη».
Στη μνεία της ηλικίας   «Εβί[ωσ]εν ετών»,
το Κάππα Ζήτα δείχνει   που νέος εκοιμήθη.
Μες στα φθαρμένα βλέπω   «Aυτό[ν]... Aλεξανδρέα».
Μετά έχει τρεις γραμμές   πολύ ακρωτηριασμένες·
μα κάτι λέξεις βγάζω —   σαν «δ[ά]κρυα ημών», «οδύνην»,
κατόπιν πάλι «δάκρυα»,   και «[ημ]ίν τοις [φ]ίλοις πένθος».
Με φαίνεται που ο Λεύκιος   μεγάλως θ’ αγαπήθη.
Εν τω μηνί Aθύρ   ο Λεύκιος εκοιμήθη. [1][1]

---

---

[1][1] Είναι το μόνο Καβαφικό έργο για το οποίο υπάρχει μαρτυρία προφορική ότι ο δημιουργός του το είχε χαρακτηρίσει «αριστούργημα» (Γιάγκος Πιερίδης, Ο Καβάφης, 1943, σ.60)