Μέσα στα πλαίσια της εν λόγω πολυζητημένης θεματικής ενότητας της λογοτεχνίας στην Α΄Λυκείου, καλό και χρήσιμο είναι να δίνονται τα βασικά χαρακτηριστικά και οι γενικές αρχές της νεότερης και της παραδοσιακής μορφής καθώς και του περιεχομένου της ποίησης. Χρειάζεται όμως λίγη προσοχή, μήπως, από υπερβάλοντα ζήλο, φτάσουμε στο άλλο άκρο και αγνοήσουμε κάτι πολύ βασικό: στην ποίηση υπάρχουν παραδοσιακές και μοντέρνες μορφές έκφρασης αλλά η ουσία της ποίησης προχωρά πολύ πιο μακριά από την αισθητική σύγχυση. Παράδειγμα αποτελούν οι παρακάτω στίχοι ενός από τους κατεξοχήν παραδοσιακούς ποιητές:
...Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου τ' ἀμόλυντα γλυκὰ Γλυκὰ ἀνοιγμένα νοιώθω δυὸ μάτια μυστικά. Καὶ δείχνεται τὸ μέλλον ἀκόμα τὸ κρυφτὸ Στὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου 'σὰν ἀστραπὴ κι αὐτό. Ἐκεῖ ποῦ ἡ σκύλα ἡ Ἔγνοια δὲν πάει, δὲν ἀλυχτᾷ, Μέσ' 'ςτὴν ψύχή μου κρύβω δυὸ μάτια ὁλανοιχτά. Μιὰ μέρα τ' ἄλλα μάτια, ποῦ εἶνε ἀπὸ γῆ πλαστά, Θὰ λυώσουν μέσ' 'ς τὸ μνῆμα μὲ τὸ κορμὶ κλειστά. Στὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου ποῦ πάθη κοσμικὰ Δὲν ἔχουν τόπο, νοιώθω δυὸ μάτια μυστικά. Αὐτὰ δὲ θὰ κλεισθοῦνε ποτέ, δὲ θὰ χαθοῦν, Ἐλεύθερα μιὰ μέρα γοργὰ θὰ φτερωθοῦν. Τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μου, τὰ μάτια τὰ θεϊκά, Ποῦ μέσα μου ἀνοιγμένα τὰ νοιώθω μυστικά, Ψηλότερ' ἀπ' τ' ἀστέρια, 'ς τὸν ἕβδομο οὐρανό, Θὲ ν' ἀνταμώσουν πάλι τὸ Φῶς τὸ ἀληθινό! |
Κ. Παλαμάς, Τα μάτια της ψυχής μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου